Nagroda przyznawana jest w dwóch kategoriach: za polskie książki z dziedziny źródłoznawstwa i nauk pomocniczych historii oraz za książkowe edycje źródłowe. Ma ona na celu promowanie polskich prac w tej dziedzinie. Kandydatury zgłaszane przez samodzielnych pracowników naukowych są oceniane przez Jury (w skład którego wchodzą członkowie Redakcji i Rady Redakcyjnej „Studiów Źródłoznawczych”) w dwóch etapach. Najpierw korespondencyjnie wyłaniana jest grupa nie więcej niż sześciu nominowanych książek, a następnie na posiedzeniu plenarnym ustalana jest hierarchia i wysokość nagród, po czym następuje uroczystość wręczenia ich laureatom. Nagrodę fundują Dyrektor Instytutu Historii PAN i Dziekan Wydziału Historii UW, możliwe jest zasilanie jej funduszu przez sponsorów.